Vechten om de koek of eerlijk delen

Evenveel winnaars als verliezers

Bij elke transactie op de beurs is er een winnaar en een verliezer. Het is lucifer trekken. Als de verkoper aan het langste eind trekt, blijft de koper per definitie met het kortste houtje zitten. Er kunnen nooit twee winnaars zijn. Elke beleggingstransactie is een nulsomspel, alle transacties tijdens een periode ook, of die periode nu kort of lang is. Kortom, beleggen creëert per saldo geen welvaart, het verschuift slechts rijkdom van de ene belegger naar de andere.  

Koekenbakkers

Beleggers creëren geen welvaart, zij vechten slechts om de koek. Het zijn de hardwerkende ondernemers die de koek bakken. Door hun inspanningen groeit de aandelenmarkt jaarlijks gemiddeld met 8%. Zij zijn de koekenbakkers in de goede zin van het woord.

Kosten zorgen voor spelbederf

Beleggen is een nulsomspel vóór kosten. Kosten van beleggen zorgen ervoor dat alle beleggers samen uiteindelijk minder overhouden dan de markt te bieden heeft. Een voorbeeld: de aandelenmarkt groeit met 8% in een bepaald jaar en de kosten van beleggen zijn 1,5%. Dan maken beleggers gezamenlijk een rendement van 6,5% in dat jaar. Bijna 20% van de groei van de markt gaat op aan kosten. 

Eerlijk delen

Actieve beleggers proberen een zo groot mogelijk deel van de koek in de wacht te slepen. Ze proberen de markt te verslaan, oftewel een hoger rendement te halen dan de markt te bieden heeft. De markt verslaan staat gelijk met een onevenredig groot deel van de koek bemachtigen. Passieve beleggers stellen zich tevreden met het marktrendement. Ze vechten niet om de koek. Ze doen vrijwel geen transacties op de beurs. Ze spreiden breed tegen lage kosten en doen dan verder weinig of niets. Het strijdplan van actieve beleggers heeft veel weg van landjepik en dat van passieve beleggers lijkt meer op eerlijk delen; iedereen wint.