BRIC bestaat 10 jaar

Tien jaar geleden heeft Jim O’Neill, toen hoofd van de onderzoeksafdeling van de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs, voor het eerst de term BRIC gebruikt. Het was een afkorting voor vier van de grootste en meest invloedrijke opkomende landen in de wereld: Brazilië, Rusland, India en China. De kreet sloeg aan en wordt nu overal ter wereld gebruikt. In een interview vertelde Jim O’Neill onlangs dat zijn baas hem soms plaagt met de opmerking dat hij een patent op de term had moeten aanvragen. Dan zou hij nu languit op zijn eigen eiland in de zon kunnen liggen. Maar ja, ook bij Goldman Sachs kunnen ze kennelijk niet voorspellen wanneer iets wel of niet zal aanslaan.

De tiende verjaardag van het BRIC concept leidt tot veel aandacht in de media voor de opkomende markten. Een goed moment om een aantal veelgehoorde opmerkingen over beleggen in emerging markets eens onder de loep te nemen.

China niet het beste land

Praat met iemand over opkomende markten en het gesprek gaat al snel over China. Gek is dat niet. China groeit als kool. Over de afgelopen twintig jaar was de Chinese economie één van de snelst groeiende ter wereld, met een gemiddelde groei van ruim boven de 10 procent per jaar. Volgens sommige maatstaven zelfs rond de 15 procent per jaar. Maar als belegging was het aanzienlijk minder aantrekkelijk. Over de afgelopen tien jaar was het rendement op Chinese aandelen niet beter dan gemiddeld voor opkomende markten. En over de afgelopen twintig jaar was de Chinese aandelenmarkt zelfs één van de slechtste om in te beleggen. Een rendement van om en nabij de nul of er zelfs onder, afhankelijk van hoe je het meet. De meeste andere opkomende markten (en zelfs veel ontwikkelde markten) hebben meer rendement opgeleverd. Net als voor ontwikkelde markten geldt ook voor opkomende markten dat er geen verband is tussen economische groei en rendement op de aandelen beurs.

Azië niet de beste regio

De 21e eeuw wordt de Pacific Century. Daar is vrijwel iedereen het over eens. De economie groeit er het hardst en de mogelijkheden voor verdere groei zijn er het grootst. Een enorme welvaartsgroei zit er dus dik in. Maar zal dit zich ook vertalen naar de beste rendementen voor aandelenbeleggers? Tot dusverre is dat in ieder geval niet het geval. Over de afgelopen tien jaar was het rendement op de MSCI Emerging Markets Asia Index bijna 9,5 procent per jaar. Niet slecht. Maar de aandelen van bedrijven uit opkomende landen in (Oost) Europa hebben zo’n 11 procent per jaar opgeleverd. En Latijns Amerika rond de 16 procent per jaar. De MSCI Africa Index bestaat nog geen tien jaar maar een blik op de rendementen van de belangrijkste Afrikaanse beurzen over de laatste tien jaar laat zien dat een gemiddelde daarvan ook beter zou hebben gepresteerd dan Aziatische aandelen.

Breed spreiden

Van de 16 landen die sinds 1993 in de MSCI Emerging Markets Index zitten hebben de aandelenbeurzen van slechts vijf van deze landen een beter (voor risico gecorrigeerd) rendement behaald dan de brede MSCI Emerging Markets Index zelf. De andere elf hadden een minder aantrekkelijke verhouding tussen rendement en risico. En wie had van tevoren kunnen weten welk land tot welke groep zou behoren? Niemand. In een recent onderzoek laat Vanguard zien dat de door beleggers meest gebruikte criteria om de ‘winnende’ opkomende markten te voorspellen allemaal nutteloos waren. Beleggen in emerging markets is aantrekkelijk maar de winnaars kiezen is er net zo moeilijk als in ontwikkelde markten. Breed spreiden is het devies.

Het hoort erbij

Een duidelijk teken dat de aandelenmarkten van opkomende landen volwassen zijn geworden is dat er vrijwel geen beleggingsportefeuille meer is waar ze niet in voorkomen. En niet meer als exotisch extra’tje. Maar gewoon standaard. Ze horen er gewoon bij. Het onderscheid tussen ontwikkelde en opkomende markten zal op termijn waarschijnlijk verdwijnen. In sommige landen zie je dit al gebeuren.